کد مطلب:119098 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:250
چشم مرا هرگاه درد فراگیرد، توتیایش خاكی است كه پای او بدان رسیده باشد. علی همان است كه شبانگاه در محراب از دل می خروشید و می گریست و روز با چهره ای خندان در گرد و غبار میدان جنگ فرومی رفت. او از زرد و سرخ بیت المال مسلمین دستش تهی بود. او همان شكننده ی بت ها بود، هنگامی كه بر دوش پیامبر پا نهاد. گویا همه ی مردم بسان پوستند و مغز، مولای ما علی است....[1].
آیا چون ابوتراب، جوانمردی هست؟ آیا چون او پیشوای پاك سرشتی روی زمین وجود دارد؟